Do jej powstania przyczyniła się inicjatywa pracowników Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Ogólnego – członków założycieli, wynikająca wprost z potrzeby posiadania własnego mieszkania. W istniejących dużych spółdzielniach nie było szans na uzyskanie lokali.
Finansowanie budowy mieszkań odbywało się za pomocą preferencyjnego kredytu bankowego udzielonego spółdzielni. Kredyt ten w przypadku mieszkań lokatorskich był w części umarzany. Spółdzielcy wnosili 10% wartości wkładu mieszkaniowego, pozostałą część kredytu spłacali w opłatach czynszowych.
Budynki oddawane były do eksploatacji sukcesywnie od 1987 roku. Wzniesione zostały w technologii tradycyjnej. Część z nich stanowi zabudowę plombową w centrum miasta, przy ulicach: gen. Kniaziewicza, Dworcowej, Lnianej, Bolesława Prusa, Ojca Beyzyma – gen. Józefa Hallera.
Od lat dziewięćdziesiątych Spółdzielnia realizuje budownictwo mieszkaniowe, które w całości finansują członkowie. Zmiana finansowania wywołała również zmiany w strukturze własności lokali. Oddawane nowe lokale, należą do ich nabywców na mocy własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu a w ostatnich latach w formie odrębnej własności lokalu.
Zbudowane zostały jako mini osiedla w atrakcyjnych dzielnicach Wrocławia, takich jak: Ołtaszyn, Wojszyce, Muchobór Wielki, Stabłowice i Złotniki.